Dag 10 Ziekenhuis

Hi Allemaal

Het gaat goed! Na een zweet nachtje voelde ik me vanochtend echt een stuk beter. hoe blij was ik. Had verwacht dat deze bacterie flink roet in t eten zou gaan gooien.

Rond 11 zijn Ton en ik naar het ziekenhuis gereden waar Gert ook is opgenomen, en dat was toch ook wel weer een aparte ervaring zo'n indonesisch ziekenhuis.Als eerste moesten we wachten bij de "Kasir", zodra je aan de beurt bent moet je een formulier invullen met al je gegevens, alleen staan alle vragen in het indonesisch en spreekt er niemand engels, dus dat was een uitdaging ;-) , zodra dat gebeurt is moet je betalen voor het dokter consult. Geen geld geen dokter dus hier.....we moesten 8 euries afrekenen, daar kunnen ze in Nederland nog wat van leren.Met je betalingsbewijs ga je dan naar de doktersassistente die je roept als je aan de beurt bent,

Wij werden geholpen door dokter Indra, een jonge indo die redelijk engels sprak.Ik moet zeggen dat hij ons prima geholpen heeft, bloedruk gemeten, beetje tikken op de borst.Hij gaf aan dat de kans heel groot was dat wij hetzelfde hadden als Gert, waarop hij ons aangaf dat we de "poeptest"moesten doen om dit te checken.

Met het formulier van de poeptest moesten we eerst weer terug naar af ...de Kasir. Zo'n test kost hier 3 euro, Gert heeft zo'n zelfde test in nederland laten doen en was 227 euro kwijt. We hadden allebei wel onze vraagtekens bij deze test, zeker met diaree :-). Met het betalingsbewijs ga je dan weer naar het Lab om de "poeptest"te ondergaan. Ik moest mee naar achteren, kreeg een piepkleinpotje in mn handen gedrukt en werd succes gewenst.....daar stond ik dan. De rest mogen jullie erbij verzinnen. Ik had alleen al pret omdat ik me het gezicht van Ton voor me zag wanneer hij het potje in zn handen kreeg ;-)

Het potje geef je af en je moet dan twee uur wachten op de uitslag. Tijdens het wachten hebben we Gert bezocht die op een VIProom lag (foto), het ging al een stuk beter met hem en hij mag morgen naar huis. Toen ik bij Gert uit het raam keek zag ik dat ze een nieuw stuk ziekenhuis aan t bouwen waren en dat de bouwvakkers die aan t stukken waren op 8 hoog gewoon op een randje stonden zonder bescherming of wat dan ook (foto).

De uitslag was daar. Ik had inderdaad twee parasieten in mijn darmen maar geen amoube zoals Gert gelukkig, Ton had helemaal niks?? Ik moest dus aan de antibiotica, na terug bij af te zijn geweest natuurlijk...10 euro.Het was een aparte ervaring.

Na het ziekehuis, wat ons een halve dag gekost heeft zijn we nog wat in het centrum gaan kijken.Ik moet zeggen dat ik aardig begin te wennen en dat ik me hier wel een tijdje kan vermaken. De mensen zijn echt allemaal vriendelijk, en we zij echt een soort van atractie hier in Semarang, je ziet hier bijna geen Blanda's.

Het eerste bordje nasi goreng zit er weer in , das een goed teken.

Vandaag was ook de verjaardag van Skip...de eerste verjaardag van zijn leven dat ik er niet bij kon zijn...vond ik best moeilijk.Gelukkig had Nan alles gefilmt, heerlijk heb er van genoten!

Morgen gaan we een hele mooie koffieplantage bezoeken, er zit ook een spa bij met een zwembad...sound's good! 

Ik heb naast de foto's ook wat filmpjes gepost met wat algemene indrukken, check it out.

Selamat malam xxx