Dag 3 Jepara

Afgelopen weekend ff een lekker luxe weekendje gehad. We zijn zaterdag ochtend eerst naar de golfbaan gegaan waar Gert en Ton een balletje gingen slaan.Ik heb uiteraard toegekeken omdat ik de "ballen"verstand heb van Golfen. De baan was prachtig en was erg heuvelachtig met een mooi uitzicht over Semarang.

Daarna zijn we naar Jepara gereden, een ritje van ongeveer 1,5 uur. De weg ernaar toe heb ik echt als een dodemansrit ervaren. Het is een tweebaansweg die echt propvol is met honderden scooters en vrachtwagens die 3x zo volgeladen zijn als de toegestane hoeveelheid, dan heb je nog de fietsen,wandelaars,geiten,koeien die ook hun weg moeten vinden, de chauffeur denkt dat hij Schumacher is............kun je het plaatje maken?

Maar goed we hebben t overleefd en je moet er aan wennen schijnbaar,Gert kijkt er niet meer van op.

Separa is de grootste meubelstad van Indonesie. Hier komt t teakhout vandaan en heb je de meest mooie handbewerkte tafels,stoelen etc en dat voor weinig €.

In deze streek zitten een hoop europeanen die hier zeker 20 jaar geleden al fabrieken hebben opgezet en meubels werledwijd exporteren.Separa ligt aan de kust en heeft een aantal mooie beachresorts die tussen de arme bevolking liggen. Wij hebben geboekt bij Ocean View, een mooi oord met zwembad aan t strand. T strand hier is slecht onderhouden en de lokale bevolking zien het strand en de zee hier als een soort vuilstort er ligt dus een hoop troep hier en daar.

Xantiel is de eigenaar van Beach View. De man is Nederlands en zit hier ook al 20 jaar. Hij heeft een mooi plekje gebouwd en heeft naast het resort ook nog een spa laten bouwen waar je schoonheidsbehandelingen en massages kunt laten uitvoeren. Ik heb voor t eerst in mn leven een echte Balinese massage gehad en viel gewoon in slaap...dus geen happy ending...:-)

Xantiel is een aparte kerel maar weet exact hoe het hier werkt met verguningen,personeel,wetten,inkoop etc. We kunnen veel van m leren en  hangen aan zn lippen.Of t allemaal zuiver is vragen we ons af mede omdat hij een speedboot heeft gekocht in Thailand en zelf is komen terugvaren. Dit is een reis van twee weken !!!!! Ben benieuwd wat hij vervoerde...

Op zondag hebben we een beetje relaxed en zijn in de middag iets verderop naar een ander gedeelte gereden. Dit was echt een paradijsje zeg, veel palmbomen,mooi strand en een geweldig resort met zwembad en veel leuke terrassen op t strand.

Hier zat een hele grote groep buitenlanders ( allemaal meubelindustrie) en Gert kende er een paar zodat we zijn aangeschoven . Hier heb ik Toon leren kennen een kerel van mijn leeftijd die hier al 27 jaar vertoefd en ook een meubelfabriek heeft en twee winkels waarvan er een binnenkort opengaat in Semarang.Hij gaat (omdat hij kids heeft in nederland) om de zes weken naar nederland en dan weer terug. Toon komt uit Helmond en is een echte levensgenieter,vrijbuiter en een beetje prettig gestoord, wat je hier ook wel een beetje moet zijn om te kunnen overleven.

Hij vertelde mij een heftig verhaal wat hem en zijn vrouw 20 jaar geleden is overkomen. Op de weg van Semarang naar Jepara heeft hij met z'n jeep iemand doodgereden, een fietser die plotseling voor zn auto kwam. Hij heeft de man die waarschijnlijk al dood was met zn auto naar het ziekenhuis gebracht waar hij werd gewaarschuwd dat hij en zn vrouw direct naar de politie moesten gaan omdat als de familie van het slachtoffer hiervan hoorde verhaal zouden komen halen.

Hierop is Toon naar de politie gegaan en alles uitgelegd waarop hij gelijk in de boeien werd geslagen en in het gevang werd gegooid. De politie adviseerde om zijn vrouw ook op te sluiten omdat ze anders vermoord zou kunnen worden door de familie van het slachtoffer. Zijn vrouw werd dus ook opgesloten...Toen ze bij de rechter kwamen voor een voorgesprek kreeg Toon te horen dat hij werd vrijgelaten maar dezelfde avond in een geblindeerde auto stipt om 0.00 uur bij zijn huis moest komen, zoniet dan zou hij voor altijd opgesloten blijven.

Hij werd dezelfde dag vrijgelaten met zn vrouw en kwam erachter dat de politie in de tussentijd het hele huis hadden leeggehaald. Aangekomen bij de rechter werd m verteld dat hij 40 duizend gulden moest betalen en dat dan alles zou goedkomen. Op de dag van de rechtziiting mocht Toon zich nergens vertonen van de rechter omdat anders de pers er lucht van zou krijgen. Toon werd uiteindelijk vrijgelaten maar helaas een dag later weer opgepakt omdat de rechter nogmaals hetzelfde bedrag wilde hebben. Godzijdank had Toon dit geld voorhanden anders zou hij nu nog in het gevang hebben gezeten.

Uiteraard is dit 20 jaar geleden maar het geeft wel aan hoe corrupt dit land kan zijn en dat je je netwerk met machtige personen goed voor elkaar moet hebben. Gelukkig is dat bij ons het geval omdat Gert directeur is van een van de machtigste bedrijven van  Indonesie en grote politiebescherming heeft. Een andere les is dat je hier dus nooit zelf moet rijden en dat je een cowboy moet zijn met een verdomd goed netwerk.

Zwaar verhaal, maar ik wilde het toch delen omdat niet alles hier rozengeur en maneschijn is. Verder hebben we alleen maar positieve verhalen gehoord over hoe lief de bevolking is , hoe mooi het land is en dat je hier kunt leven als een god in Indonesie mits je je maar aan de regels van het land houdt en niet denkt erboven te staan. De gasten van de meubelindustie willen ons met alles helpen dus een eventuele inrichting van de zaak komt altijd goed ;-) Ze zijn er allemaal uit ervaring van overtuigd dat een restaurant in Semarang een schot in de roos zou zijn.

Het was een inspirerend weekend, veel informatie, met heftige maar ook mooie verhalen.

Vandaag gaan we groothandels bezoeken en het centrum verkennen.

Selamat Paggi